در این مطلب از سایت کلینیک خانه درد قصد داریم تا در خصوص دیسپلازی مفصل ران در کودکان و جزئیات مربوط به علائم، علل و درمان صحبت کنیم؛ بنابراین اگر کودک شما به این عارضه دچار است توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

دیسپلازی رشدی مفصل ران چیست؟

دیسپلازی رشدی مفصل ران  که همچنین به عنوان دیسپلازی رشدی اطفال لگن یا دیسپلازی هیپ شناخته می‌شود، طیفی از ناهنجاری‌های مفصل ران را توصیف می‌کند که شدت آن از دررفتگی کامل مفصل ران تا بی‌نظمی‌های خفیف مفصل ران متفاوت است.

در مفصل ران سالم، انتهای بالایی استخوان ران با استابولوم برخورد می کند تا مانند یک توپ و حفره در هم قرار گیرند، که در آن توپ آزادانه در حفره می چرخد؛ غضروف، یک بافت محافظ صاف، استخوان ها را خط می کشد و اصطکاک بین سطوح را در حین حرکت کاهش می دهد.

اما در DDH این روند به درستی صورت نمیگیرد و استخوان ها در جای درست خود قرار ندارند.

شرایطی که اصطلاح دیسپلازی هیپ را در بر می گیرد عبارتند از:

دررفتگی لگن: جایی که هیچ تماسی بین غضروف روی توپ و غضروف روی سوکت وجود ندارد.

لگن قابل جابجایی: جایی که توپ به راحتی وارد و خارج می شود

باسن سابلوکساتیو: جایی که غضروف توپ و کاسه با هم تماس دارند، اما توپ به درستی در حفره قرار ندارد.

دیسپلاستیک لگن: جایی که حفره لگن یا استابولوم برای حمایت از توپ کامل نشده است (در نوجوانان و بزرگسالان بیشتر از بیماران اطفال رایج است)

در کودکان، دیسپلازی مفصل ران بیشتر لگن چپ را تحت تاثیر قرار می دهد. با این حال، این وضعیت می تواند در هر دو لگن وجود داشته باشد.

همچنین بخوانید: درمان شکستگی استخوان ران چیست؟

چه کسانی در معرض خطر دیسپلازی هیپ هستند؟

دیسپلازی هیپ در دختران بسیار شایع تر از پسران است و معمولاً در خانواده ها دیده می شود که این عارضه در یکی از والدین وجود داشته است، با این حال حتی در میان کودکانی که هیچ سابقه ارثی ندارند، امکان بروز وجود دارد.

علائم و نشانه های دیسپلازی رشدی هیپ در کودکان چیست؟

هنگامی که این ناهنجاری در بدو تولد وجود داشته باشد، ممکن است در طی معاینه فیزیکی معمول نوزاد تازه متولد شده شناسایی شود. علائم دیگر عبارتند از ناهماهنگی طول پا، محدودیت دامنه حرکتی در لگن، لنگی یا تکان خوردن در راه رفتن در کودکان نوپا.

در طول معاینه معمول نوزاد، پزشک به آرامی باسن کودک را در جهات مختلف خم می کند. اگر لگن دررفته است پزشک ممکن است در هنگام خارج شدن لگن از هم راستایی خود، احساس کند که کشیده می شود. در درصد کمتری از موارد، مشکل تا اواخر دوران نوزادی یا اوایل کودکی آشکار نمی شود. تشخیص بعدی دیسپلازی هیپ ممکن است در طی معاینات معمول ثبات لگن در مطب متخصص اطفال تشخیص داده شود.

علائم دیگری که ممکن است دیسپلازی رشدی ناشناخته هیپ را مورد توجه والدین و پزشک قرار دهد عبارتند از:

• اختلاف طول اندام ها، یک پا کوتاه تر از پا در سمت آسیب دیده
• لنگی
• راه رفتن با دست و پا زدن (که نشان می دهد هر دو پا تحت تأثیر قرار گرفته اند)
• محدوده حرکتی محدود مفصل ران

در ضورت داشتن هر یک از علائم بالا لازم است که نزد ارتوپد اطفال مراجعه نمایید.

علت دیسپلازی هیپ چیست؟

ژنتیک نقش مهمی ایفا می کند، اما عوامل دیگر در دوران بارداری و تولد، مانند شرایط مادرزادی ناشی از قرار گرفتن جنین در رحم بسیار کوچک و زایمان بریچ نیز می تواند منجر به دیسپلازی رشدی هیپ شود.

سابقه خانوادگی

خطر دررفتگی مفصل ران در بدو تولد تقریباً یک در 1000 است. اگر والدینی در دوران کودکی دچار دیسپلازی مفصل ران شده باشند، خطر ابتلای فرزند خود به این خطر در مقایسه با والدینی که سابقه این بیماری را ندارند، ۱۲ درصد افزایش می‌یابد. کودکی که خواهر یا برادرش دیسپلازی هیپ دارد، 6 درصد بیشتر احتمال دارد به این عارضه مبتلا شود.

قرار گیری در رحم کوچک

کج شدن پاهای کودک شرایط مادرزادی است که اغلب نتیجه محدود شدن در رحم بسیار کوچک است. این وضعیت در سونوگرافی قابل بررسی است و باید به والدین این موضوع گفته شود که ممکن کودک آن ها با این عارضه متولد شود.

زایمان بریچ

این وضعیت مربوط به حالتی است که کودک به جای سر، ابتدا از باسن از کانال زایمان خارج می شود. احتمال ابتلا به دیسپلازی لگن در کودکی که بریچ به دنیا می‌آید، 10 برابر بیشتر از کودکی است که با سر به دنیا می‌آید.

دیسپلازی هیپ چگونه درمان می شود؟

درمان زودهنگام برای اطمینان از رشد صحیح استخوان های تشکیل دهنده مفصل ران ضروری است. رشد نادرست در هر دو توپ یا سوکت می تواند باعث مشکلات مفصلی بسیاری شود.

هدف از درمان دستیابی و حفظ هماهنگی مشترک است. همان طور که در بالاتر اشاره کردیم استابولوم و سر استخوان ران برای رشد و تکامل طبیعی به یکدیگر وابسته هستند. بنابراین طی درمان این هماهنگی ایجاد می شود.

مهار پاولیک

مهار پاولیک یک بریس نرم است که به آرامی سر استخوان ران را به عمق حفره یا استابولوم هدایت می کند که رشد طبیعی مفصل را تحریک می کند.

معمولاً مهار به طور کلی به مدت سه ماه استفاده می شود. در ابتدا، کودک به طور تمام وقت از هارنس استفاده می کند و با بهبود وضعیت لگن و دستیابی به ثبات، این زمان می تواند به استفاده کمتر کاهش یابد. درمان با مهار پاولیک در حدود 85 درصد از دررفتگی لگن در کودکان زیر شش ماه موفقیت آمیز است.

متأسفانه هارنس پاولیک گزینه درمانی مناسبی برای کودکان بزرگتر نیست، زیرا لگن در موقعیت دررفته ثابت شده است و تنظیم مجدد آن دشوارتر است.

جراحی

برای تعداد کمی از بیمارانی که درمان با هارنس پاولیک در آنها موفقیت ‌آمیز نیست و برای کودکانی که تشخیص آنها تا شش ماهگی انجام نمی‌شود، ارتوپد ممکن است جراحی کاهش بسته یا باز را توصیه کند. جراحی روشی است که در آن استخوان‌ها مجدداً تراز می‌شوند یا در جای خود قرار می‌گیرند تا هماهنگی مفصل ران بهینه شود. روش های جراحی توسط ارتوپدهای کودکان با تجربه تخصصی در درمان دیسپلازی هیپ انجام می شود. دو نوع روش وجود دارد:

جااندازی بسته: اگرچه در این روش هیچ برشی ایجاد نمی‌شود، اما نیاز است که کودک تحت بیهوشی عمومی قرار گیرد. در طی یک روش کاهش بسته، پزشک از رادیوگرافی برای مشاهده مفصل ران استفاده می‌کند و سپس به آرامی آن را بدون ایجاد هیچ برشی در راستای مناسب قرار می‌دهد. سپس از گچ برای نگه داشتن مفصل ران تا سه ماه استفاده می شود.

جااندازی باز: در یک جااندازی باز، که تحت بیهوشی عمومی نیز انجام می شود، برای برداشتن هر بافتی که سر استخوان ران را از هم ترازی مناسب در سوکت نگه می دارد، برش جراحی لازم است. سپس همانند روش قبل در انتها یک گچ نیز اعمال می شود.

آیا دیسپلازی هیپ همیشه نیاز به جراحی دارد؟

در صورت نیاز به درمان، اولین انتخاب برای کودکان زیر شش ماه غیرجراحی و با استفاده از مهار پاولیک است. در اقلیت مواردی که این روش کار نمی کند و در کودکانی که تا شش ماهگی تشخیص داده نمی شود، ممکن است نیاز به جراحی باشد.

آیا دیسپلازی هیپ خود به خود اصلاح می شود؟

برخی از آسیب های خفیف دیسپلازی رشدی هیپ در کودکان، به ویژه آنهایی که در نوزادان هستند می توانند خود به خود با گذشت زمان اصلاح شوند.

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را دیسپلازی مفصل ران و جزئیات مربوط به آن آشنا کنیم؛ امیدواریم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد، در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.

پارگی تاندون بازو یکی از آسیب هایی است که در حین بلند کردن وسایل سنگین و ایجاد فشار مکرر به بازو رخ می دهد، این آسیب به حدی واضح است که به سرعت آن را احساس می کنید و علائم آن خود را نشان می دهند.

نکته مهمی که در خصوص این عارضه وجود دارد مربوط به زمان درمان می شود، هرچقدر بین آسیب و درمان زمان کمتری ایجاد شود نتایج بهتری به دست می آید، اما علت چیست؟

در این مطلب از سایت کلینیک خانه درد قصد داریم تا در خصوص تمامی جزئیات مربوط به پارگی تاندون بازو و موارد مربوط به آن صحبت کنیم؛ بنابراین توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

پارگی تاندون بازو چیست؟

پارگی دیستال عضله دوسر زمانی اتفاق می افتد که تاندون متصل کننده عضله دوسر به آرنج از استخوان پاره شود. این آسیب به طور عمده در افراد در حین کار سنگین یا بلند کردن اشیایی بیشتر از وزن بدن رخ می دهد. پارگی دیستال عضله دوسر در مقایسه با پارگی هایی که بالای عضله دوسر در شانه متصل می شود، نادر است و تنها سه درصد از تمام پارگی های تاندون دوسر را تشکیل می دهد.

علل پارگی تاندون دوسر بازو چیست؟

پارگی تاندون عضله دوسر بیشتر به دلیل آسیب دیدگی، مانند افتادن روی بازوی کشیده، یا استفاده بیش از حد از عضله، به دلیل افزایش سن یا حرکات تکراری بالای سر مانند تنیس و شنا رخ می دهد.

پارگی تاندون عضله دوسر در افراد بالای 60 سال که به دلیل تغییرات دژنراتیو و استفاده بیش از حد دچار پارگی های میکرو مزمن شده اند، شایع است. این پارگی های کوچک تاندون را ضعیف می کند و آن را مستعد پارگی می کند.

علل دیگر می تواند شامل بلند کردن مکرر اجسام سنگین در حین کار، وزنه برداری، استفاده طولانی مدت از داروهای کورتیکواستروئیدی و سیگار کشیدن باشد که در صورت هر یک از این موارد برای درمان باید نزد فوق تخصص ارتوپدی مراجعه نمایید.

علائم پارگی تاندون دوسر بازو

شایع ترین علائم پارگی تاندون عضله دوسر عبارتند از:

• درد ناگهانی و شدید در بازو
• صدای ترکیدن قابل شنیدن در زمان آسیب دیدگی
• درد، حساسیت و ضعف در شانه یا آرنج
• مشکل در چرخاندن کف دست به بالا یا پایین
• برآمدگی بالای آرنج (علامت پوپی)
• کبودی بالای بازو

همچنین بخوانید: علائم شکستگی استخوان بازو و چگونگی درمان

تشخیص پارگی تاندون بازو

تشخیص زودهنگام برای این آسیب بسیار مهم است، زیرا در صورت نیاز به جراحی، افرادی که تاندون دوسر دیستال خود را پاره کرده اند، معمولاً زمانی که جراحی بلافاصله پس از آسیب انجام می شود، نتایج بهتری خواهند داشت.

پزشک ابتدا یک تاریخچه پزشکی دقیق می گیرد. شما باید به سوالاتی در مورد درد، نحوه تاثیر درد، فعالیت‌های منظم و آسیب‌های قبلی به آرنج پاسخ دهید.

معاینه فیزیکی اغلب برای تشخیص پارگی تاندون دوسر دیستال مفید است. پزشک ممکن است آرنج و ساعد شما را بررسی کند تا ببیند کدام حرکات دردناک و ضعیف هستند. با احساس عضله و تاندون، پزشک اغلب می تواند تشخیص دهد که آیا تاندون از استخوان پاره شده است یا خیر.

اشعه ایکس همچنین توصیه می شود. اشعه ایکس عمدتاً برای تشخیص آسیب های دیگر در آرنج استفاده می شود. اشعه ایکس ساده بافت های نرمی مانند تاندون ها را نشان نمی دهد. آنها پارگی دیستال عضله دوسر را نشان نخواهند داد مگر اینکه قطعه کوچکی از استخوان در اثر پارگی تاندون از رادیوس خارج شود. به این نوع آسیب، شکستگی بیرون زدگی گفته می شود.

پزشک شما همچنین ممکن است  اسکن رزونانس مغناطیسی  (MRI) را برای بررسی اینکه آیا تاندون عضله دوسر فقط تا حدی پاره شده است یا اینکه آیا تاندون به طور کامل پاره شده است، تجویز کند. MRI یک آزمایش تصویربرداری ویژه است که از امواج مغناطیسی برای ایجاد تصاویری از آرنج در برش ها استفاده می کند. MRI همچنین می تواند نشان دهد که آیا مشکلات دیگری در آرنج وجود دارد یا خیر.

درمان غیر جراحی پارگی بازو

بسیاری از پزشکان ترجیح می دهند پارگی تاندون دوسر دیستال را با جراحی درمان کنند. درمان‌های غیرجراحی معمولاً فقط برای افرادی استفاده می‌شود که حداقل فعالیت‌ها را انجام می‌دهند و به حداقل قدرت بازو نیاز دارند.

 درمان‌های غیرجراحی تنها زمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند که ضعف بازو، خستگی و بدشکلی خفیف مشکل‌ساز نباشد. اگر فرد مسن‌تری هستید که می‌توانید از دست دادن قدرت را تحمل کنید، یا اگر آسیب در بازوی غیر غالب شما رخ دهد، ممکن است شما و پزشکتان تصمیم بگیرید که جراحی لازم نیست.

عدم انجام جراحی اغلب منجر به از دست دادن قابل توجه قدرت می شود. خم شدن آرنج تا حدودی تحت تأثیر قرار می گیرد یا در نهایت دیستال عضله دوسر که ترمیم نشده است، قدرت سوپیناسیون را تا حدود 50 درصد کاهش می دهد.

درمان های غیرجراحی ممکن است شامل یک بند برای استراحت آرنج باشد. ممکن است به بیماران داروی ضد التهاب داده شود تا به کاهش درد و تورم کمک کند و آنها را زودتر به فعالیت بازگرداند. این داروها شامل داروهای رایج بدون نسخه مانند ایبوپروفن هستند.

ممکن است پزشک از شما بخواهد با یک فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر کار کنید. در ابتدا، درمانگر به شما نکاتی را ارائه می دهد که چگونه به آرنج خود استراحت دهید و چگونه فعالیت های خود را بدون اعمال فشار اضافی بر روی مفصل انجام دهید. درمانگر شما ممکن است از یخ و تحریک الکتریکی برای کاهش درد استفاده کند. تمرینات برای تقویت تدریجی سایر عضلات استفاده می شود که می تواند به انجام کار یک عضله دوسر عادی کمک کند.

بیشتر بخوانید: روش های کاهش درد شکستگی استخوان و مدت زمان درمان

درمان جراحی ترمیم بازو

افرادی که به قدرت نرمال بازو نیاز دارند، بهترین نتایج را با جراحی برای اتصال مجدد تاندون فورا به دست می آورند زیرا برای جلوگیری از  انقباض تاندون به جراحی نیاز است  هرچقدر شما زمان بیشتری بین درمان و آسیب بیندازید جراحی سخت تر می شود و نتایج جراحی به خوبی نمی شود.

ترمیم مستقیم

جراحی ترمیم مستقیم  معمولاً بلافاصله پس از پارگی انجام می شود. انجام ترمیم مستقیم بلافاصله پس از آسیب خطر انقباض تاندون را کاهش می دهد.

در یک ترمیم مستقیم، جراح با ایجاد یک برش کوچک روی بازو، درست بالای آرنج شروع می‌کند. فورسپس به سمت بالا در این برش قرار داده می شود تا انتهای آزاد تاندون دوسر پاره شده را بگیرد.

از همان برش برای آماده سازی استخوانی که در آن تاندون پاره شده است استفاده می شود. سپس از سوراخ برای ایجاد یک حفره کوچک در استخوان برای قرار گرفتن تاندون در داخل استخوان استفاده می شود. در نهایت هنگامی که جراح از ترمیم رضایت داشت، برش پوست بسته می‌شود و آرنج در یک اسلینگ یا یک بریس با دامنه حرکت قرار می‌گیرد.

ترمیم با پیوند

اگر بیش از سه یا چهار هفته از پارگی گذشته باشد، جراح معمولاً باید برش بزرگتری در جلوی آرنج ایجاد کند. همچنین، از آنجایی که تاندون بیشتر از بازو جمع شده است،  به بافت پیوندی نیاز است تا عضله دوسر بازو را دوباره به نقطه اتصال اصلی خود بر روی توبروزیته شعاعی متصل کند.

جراح با ایجاد یک  برش منحنی در سراسر بازو، درست بالای مفصل آرنج شروع می کند. برش در امتداد سطح جلویی بازو منحنی می شود تا قسمت تحتانی عضله دوسر بازو نمایان شود.

یک ابزار منحنی از طریق برش و مستقیماً بین استخوان های رادیوس و اولنا عبور داده می شود. جراح ابزار را از طریق این فضا هل می دهد و ماهیچه ها و بافت های نرم را سوراخ می کند.

سپس جراح پیوندی از بافت را برای طولانی‌تر کردن تاندون دوسر بازو آماده می‌کند. برخی از جراحان از یک قطعه تاندون همسترینگ برای پیوند استفاده می کنند. برخی دیگر از بخشی از تاندون آشیل در جایی که به پاشنه پا متصل می شود استفاده می کنند.

فیلم جراحی پارگی تاندون بازو

در این ویدیو به صورت انیمیشنی نحوه انجام جراحی برای درمان پارگی تاندون بازو نمایش داده می‌شود و شما می‌توانید تمامی مراحل عمل را به صورت واضح متوجه شوید.

 

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با علل، علائم، تشخیص و درمان پارگی تاندون بازو آشنا کنیم؛ در آخر این مورد را در نظر داشته باشید که اگر شما به این آسیب دچار شده اید باید سریعا برای درمان اقدام کنید زیرا در این صورت نتایج بهتری برایتان حاصل خواهد شد.

امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد، در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.

پاسخ به سوالات متداول درباره درمان پارگی تاندون بازو

چه عواملی خطر پارگی تاندون بازو را افزایش می‌دهند؟

• افزایش سن
• انجام فعالیت‌های ورزشی پرتحرک
• مشاغلی که نیاز به حرکات تکراری بازو دارند
• سابقه آسیب‌های قبلی به بازو
• بیماری‌های زمینه‌ای مانند آرتروز

بعد از جراحی پارگی تاندون بازو، چه مراقبت‌هایی لازم است؟

• استفاده از آتل یا گچ برای ثابت نگه داشتن بازو
• انجام تمرینات فیزیوتراپی برای تقویت عضلات و بازگرداندن دامنه حرکتی بازو
• رعایت رژیم غذایی سالم و مصرف مکمل‌های ویتامینی
• خودداری از انجام فعالیت‌های سنگین و حرکات تکراری

آیا پارگی تاندون بازو خطرناک است؟

پارگی تاندون بازو می‌تواند عوارض جدی به دنبال داشته باشد. در صورت عدم درمان مناسب، ممکن است منجر به ضعف و ناتوانی دائمی در بازو شود.

چه مدت طول می‌کشد تا پارگی تاندون بازو به طور کامل بهبود یابد؟

مدت زمان بهبودی پارگی تاندون بازو به نوع و شدت آسیب بستگی دارد. در موارد خفیف، ممکن است چند هفته طول بکشد تا بهبودی کامل حاصل شود. در موارد شدیدتر، ممکن است چند ماه طول بکشد تا بیمار به طور کامل بهبود یابد.

یکی از سوالاتی که بسیار از ما پرسیده می شود مربوط به تعویض مفصل زانو در کودکان می باشد، با توجه به حسایت این جراحی بسیاری از والدین نگرانی های متعددی در این خصوص دارند و سوالاتی در مورد روند جراحی، دوران نقاهت و معایب عمل از ما می پرسند.

از این رو در این مطلب از سایت کلینیک خانه درد قصد داریم تا به صورت کامل در خصوص تعویض مفصل زانو در کودکان و جزئیات مربوط به آن صحبت کنیم. بنابراین توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید تا به پاسخ سوالات خود برسید.

معایب تعویض مفصل زانو برای کودکان

یکی از سوالاتی که بسیاری از والدین از ما می پرسند مربوط به مزایا و معایب انجام عمل تعویض مفصل زانو در کودکان توسط متخصص ارتوپد اطفال می باشد، با توجه به سختی این جراحی و سن کم کودکان طبیعی است که نگرانی هایی وجود داشته باشد.

معایبت انجام این جراحی برای کودکان عبارت است از:

مشکلات رشد: پزشکان سعی می‌کنند قبل از انجام عمل جراحی تعویض مفصل صبر کنند تا رشد کودک متوقف شود، زیرا رشد می‌تواند بر نحوه تناسب مفصل جدید با بیمار تأثیر بگذارد.

عفونت ها و مسائل دیگر: مانند هر عمل دیگری، تعویض مفصل می تواند منجر به عفونت شود که ممکن است برای درمان به جراحی بیشتری نیاز داشته باشد.

مفصل مصنوعی خراب می شود: مطالعات نشان می دهد که جایگزینی مفصل ران و زانو در کودکان مبتلا به JIA اغلب 10 تا 15 سال یا بیشتر طول می کشد. اما این موضوع بسیار به نوع استفاده کودک نیز وابسته است و ممکن است زودتر از این زمان جراحی ترمیمی نیاز باشد.

 سایر خطرات عبارتند از:

• شکستگی استخوان (در حین یا بعد از جراحی)
• آسیب عصبی
• ایجاد بافت اسکار
• جراحی تعویض مفصل در کودکان نیز برای جراحان یک چالش است بنابراین مراجعه نزد پزشک ماهر اهمیت بسیاری دارد
• سخت تر از بزرگسالان است زیرا استخوان های کودکان کوچکتر و نازک تر است.
• پروتز زانو به سختی پیدا می شود زیرا مفاصل جایگزین برای بزرگسالان طراحی شده اند نه کودکان

اما علاوه بر معایب اشاره شده در بالا، مهمترین مزایایی که این جراحی به دنبال دارد این است که کودک شما از درد دائمی و سایر روش های درمانی راحت می شود.

همچنین بخوانید: دلیل جراحی تعویض مجدد مفصل زانو چیست

آیا عمل تعویض مفصل زانو لازم است؟

امروزه روش های درمانی متعددی معرفی شده است که در ابتدا تلاش می شود از آن ها برای درمان آرتریت در کودکان استفاده شود.

بنابراین معمولا جراحی تعویض مفصل را به عنوان آخرین راه حل برای کودکان مبتلا به آرتریت در نظر می گیرند. که مربوط به زمانی است که غضروف یک مفصل که مانند یک بالشتک بین استخوان ها است، از بین می رود و استخوان ها به یکدیگر ساییده می شوند و در این صورت راهی به جز جراحی باقی نمی ماند.

کودکان در مفصل زانو ممکن است درد، سفتی و آسیب مفاصل دائمی داشته باشند که انجام کارهای روزمره را سخت می کند. در این میان برخی از کودکان به حدی درد دارند یا صدمه دیده اند که راه رفتن برای آن ها دشوار است.

در حالی که آرتریت زانو می تواند مفاصل را در هر نقطه از بدن کودک شما تحت تاثیر قرار دهد، اکثر جراحی های تعویض مفصل در لگن و زانو هستند.

روند جراحی پروتز زانو

قبل از آماده شدن برای جراحی لازم است که تمامی آزمایش های مربوط و لازم را انجام دهید، شایع ترین آن ها سی تی اسکن است که در حین جراحی نیز لازم می شود. پس از آن جلسه ای با پزشم خواهید داشت تا آخرین نکات لازم به شما گفته شود.

پزشک در خصوص تمامی کارهایی که لازم است قبل از عمل تعوبض مفصل زانو برای کودکان انجام شود به شما توصیه های لازم را خواهد داد. به طور مثال احتملا گفته می شود که مصرف برخی از دارو ها باید متوقف شود، زیرا داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها و عوامل ضدTNF می توانند خطر عفونت را افزایش دهند.

در طول عمل، جراح مفصل آسیب دیده کودک شما را برمی دارد و با استفاده از پرتز های مخصوص که از قبل آماده شده است مفصل جدید را بازسازی می کند.

اگر کودک شما در بیش از یک مفصل آسیب جدی داشته باشد، ممکن است نیاز به چند تعویض داشته باشد. اگر اینطور باشد، تیم تصمیم خواهد گرفت که ابتدا روی کدام مفصل کار کند. به عنوان مثال، اگر کودک شما نیاز به لگن و زانوهای جدید داشته باشد، جراح احتمالاً ابتدا لگن را جایگزین می کند. این به این دلیل است که اگر لگن آنها همچنان درد داشته باشد، توانبخشی با زانوی مصنوعی سخت تر خواهد بود.

روند بهبودی پس از عمل

یک زانوی مصنوعی به کودک شما این امکان را می دهد که فعالیت های عادی روزانه را با درد کمتر یا بدون درد انجام دهد. یعنی می تواند پیاده روی کند، برقصد یا دوچرخه سواری کند. با پزشک خود در مورد اینکه آیا می تواند فعالیت های سنگین تری انجام دهد یا خیر صحبت کنید.

روند توانبخشی را بلافاصله پس از عمل جراحی، معمولاً در همان روز شروع خواهد شد. توانبخشی به کودک شما کمک می کند تا ماهیچه های زانو را تقویت کرده و حرکت را در زانو به دست آورد.

پزشک به شما اطلاع می دهد که آیا در بیمارستان می مانید یا می توانید در روز جراحی به خانه بروید. وقتی به خانه می روید، کودک می تواند با عصا یا واکر در اطراف حرکت داشته باشد. ممکن است برای چند هفته آینده به حمایت یا کمک اضافی در خانه نیاز داشته باشد تا زمانی که سطح انرژی بازگردد و بتوانید راحت تر به اطراف حرکت کند.

با حرکت دادن زانو متورم می شود و درد می کند. برای مدتی بعد از جراحی باید داروی ضد درد مصرف شود. بیشتر افراد در روز جراحی شروع به راه رفتن با واکر یا عصا می کنند. شما همچنین شروع به انجام تمرینات ساده پا خواهید کرد. احتمالاً به 4 تا 16 هفته زمان نیاز خواهید داشت تا بتوانید به تمامی فعالیت های روزانه بازگردید و. زانوی شما ممکن است تا 3 ماه درد داشته باشد.

توانبخشی پس از تعویض مفصل زانو زمان و تلاش زیادی را می طلبد. برای تقویت زانو و بازیابی حرکت باید روزانه کشش و ورزش انجام شود.

بنابراین پیشنهاد می کنیم حتما کودکتان را به جلسات فیزیوتراپی ببرید تا آموزش های لازم برای استفاده از مفصل جدید داده شود.

بیشتر بخوانید: دوره نقاهت عمل تعویض مفصل زانو چقدر است؟

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با تعویض مفصل زانو برای کودکان و جزئیات مربوط به آن آشنا کنیم. در آخر این مورد را در نظر داشته باشید که اگر قصد انجام این عمل را برای کودک خود دارید حتما پزشکی با تجربه و مهارت کافی انتخاب کنید، زیرا این عمل بسیار دشوار است و لازم است که پزشک دارای مهارت کافی در این زمینه باشد. امیدواریم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد، در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.

علت در رفتگی کشکک زانو چیست؟ در صورت بروز این آسیب چه علائمی از خود نشان می دهد؟ طول درمان دررفتگی کشکک زانو چقدر است و در آخر درمان خانگی در رفتگی زانو چیست؟

در این مطلب از سایت کلینیک خانه درد قصد داریم تا شما را با درمان خانگی در رفتگی زانو و جزئیات مربوط به این آسیب آشنا کنیم، بنابراین اگر شما یا یکی از نزدیکانتان به این آسیب دچار شده اید توصیه می کنیم حتما تا انتها همراه ما باشید.

منظور از در رفتگی زانو چیست؟

کششک زانو یک استخوان مثلثی شکل است که به کمک تاندون ها در جای درست خود قرار می گیرد، این ناحیه از طریق رباطی در شیار های انتهایی استخوان های ران و ساق پا به صورت ثابت باقی مانده است.

در رفتگی زانو زمانی گفته می شود که استخوان ها از شیار اصلی خود خارج شوند، عموما این آسیب بیشتر افراد جوان را درگیر می کند و دلیل آن هم مربوط به فعالیت های فیزیکی بالایی است که دارند، این آسیب هنگامی رخ می دهد که پای فرد به صورت روی زمین می ماند و اما زانوی او خم نمی شود.

در چنین شرایطی با وارد شدن کوچک ترین ضربه یا فشار، زانو پیچ می خورد و کشکک زانو از محل اصلی خود خارج می شود.

البته در موارد شدید تر نیز احتمال ناپایداری زانو وجود دارد، این موضوع به دلیل شکل غیر عادی استخوان در مفصل زانو می باشد، ضعیف بودن مفاصل، گرفتگی یا انقباض زانو را دچار انحراف می کند که برای درمان این شرایط باید نزد فوق تخصص زانو مراجعه نمایید.

همچنین بخوانید: علت درد زیر کشکک زانو چیست؟

علائم در رفتگی زانو

در صورتی که شما به این آسیب دچار شده باشید به راحتی می توانید آن را تشخیص دهد، بارز ترین علائم بروز این آسیب شامل موارد زیر می باشد:

• تورم و درد بسیار زیاد
• تغییر در شکل ظاهری زانو
• شنیدن صدای تق نق از زانو در زمان حرکت
• تغییر در شکل ظاهری زانو
• درد بسیار شدید که مانع از انجام فعالیت های روزانه می شود
• جابجایی افقی کشکک زانو و خارج شدن از جای خود
• کشکک زانو ثبات خود را از دست می دهد و به راجتی به طرفین تکان می خورد

در رفتگی زانو چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک شما در مورد آسیب شما می پرسد و شما را معاینه می کند. اگر هنگام آسیب دیدگی صدایی ناگهانی شنیدید حتما به پزشک خود اطلاع دهید، پزشکتان حرکت و قدرت مفصل شما را بررسی می کند و همچنین ممکن است از شما خواسته شود که مفصل را حرکت دهید. در کنار این موارد آزمایش های زیر نیز لازم است:

اشعه ایکس، سی تی اسکن یا MRI ممکن است پیچ خوردگی یا آسیب های دیگر را نشان دهد. ممکن است به شما مایع کنتراست داده شود تا آسیب شما در تصاویر بهتر نشان داده شود. اگر تا به حال واکنش آلرژیک به مایع کنتراست داشته اید، به پزشک خود اطلاع دهید، دقت داشته باشید که با هیچ چیز فلزی وارد اتاق MRI نشوید. فلز می تواند آسیب جدی ایجاد کند و روند آزمایش شما نیز مختل می شود.

آرتروسکوپی روشی برای بررسی داخل مفصل شما و بررسی در رفتگی ها می باشد، این روش معمولا زمانی انجام می شود که در کنار آن احتیاج به گزینه های درمانی می باشد.

همچنین بخوانید: نرمی کشکک زانو چیست و چگونه درمان می شود؟

درمان خانگی در رفتگی زانو

درمان بستگی به نوع و علت آسیب دیدگی زانو شما دارد. ممکن است به یکی از موارد زیر نیاز داشته باشید:

NSAID ها مانند ایبوپروفن به کاهش تورم، درد و تب کمک می کنند. این دارو با دستور پزشک یا بدون دستور پزشک موجود است. NSAID ها می توانند باعث خونریزی معده یا مشکلات کلیوی در افراد خاص شوند. اگر از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنید، همیشه از پزشک خود بپرسید که آیا NSAID ها برای شما بی خطر هستند یا خیر. همیشه برچسب دارو را بخوانید و دستورالعمل ها را دنبال کنید.

ممکن است به یک وسیله پشتیبانی مانند آتل یا بریس نیاز باشد. این دستگاه‌ها حرکت را محدود می‌کنند و در حین بهبود از مفصل محافظت می‌کنند. ممکن است به شما عصا داده شود تا زمانی که بتوانید بدون درد روی پای آسیب دیده خود بایستید استفاده کنید.

ممکن است نیاز به فیزیوتراپی باشد. یک فیزیوتراپ تمریناتی را به شما آموزش می دهد تا به بهبود حرکت و قدرت کمک کند و درد را کاهش دهد.

در صورتی که سایر روش‌های درمانی مؤثر واقع نشوند یا فشار وارده شدید باشد، احتمالا برای درمان نیاز به جراحی باشد. جراحی شامل آرتروسکوپی زانو برای بررسی داخل مفصل زانو و ترمیم آسیب باشد.

جلوگیری از آسیب دیدگی زانو

پاهای خود را ورزش دهید تا عضلات خود را قوی نگه دارید. ماهیچه های قوی ساق پا به محافظت از زانو و جلوگیری از کشیدگی کمک می کند. موارد زیر نیز ممکن است از رگ به رگ شدن زانو جلوگیری کند:

به آرامی ورزش یا برنامه تمرینی خود را شروع کنید. در این حین به تدریج، مسافت و شدت تمرین خود را افزایش دهید. افزایش ناگهانی تمرین ممکن است باعث رگ به رگ شدن زانو و در رفتن آن شود.

طبق دستور از بریس ها و تجهیزات محافظ استفاده کنید. بریس ها ممکن است مانع از حرکت زانوی شما به سمت اشتباه و ایجاد رگ به رگ شدن مجدد شوند. تجهیزات حفاظتی ممکن است از استخوان ها و رباط های شما برای جلوگیری از آسیب حمایت کنند.

قبل از ورزش بدن خود را گرم و کشش دهید. قبل از شروع ورزش منظم خود را با پیاده روی یا استفاده از دوچرخه ورزشی گرم کنید. بعد از گرم کردن بدن، حرکات کششی ملایم انجام دهید. زیرا به شل شدن عضلات و کاهش فشار روی زانو کمک می کند و در آخر بعد از ورزش خود را خنک و کشش دهید.

کفش ‌هایی بپوشید که به درستی مناسب باشند و از پاهای شما حمایت کنند. کفش های دویدن یا ورزش خود را تعویض کنید. از پزشک خود بپرسید که کدام کفش ورزشی برای شما بهترین است و کفی متناسب با پای شما کدام است.

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با درمان خانگی در رفتگی زانو و جزئیات مربوط به آن آشنا کنیم، در آخر این مورد را در نظر داشته باشید کع در صورتی که هر یک از علائم بروز این آسیب را در خود مشاهده کردید لازم است که در سریع ترین زمان ممکن برای درمان اقدام کنید تا عوارض بیشتری وارد نشود.

امیدواریم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد، در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.

به التهاب ناحیه زانو ازگود اشلاتر گفته می شود، این بیماری معمولا در کودکان و در سنین نوجوانی رخ می دهد، به خصوص اگر کودک ورزشکار باشد و در یک فعالیت بدنی مشغول باشد بیشتر مستعد این آسیب می باشد. اما درمان ازگود اشلاتر در کودکان چیست؟

درمان معمولا متناسب با سن، علائم و سبک زندگی می باشد و این موضوع چیزی است که با انجام یک تشخیص دقیق توسط پزشک متخصص معلوم می شود. با این حال در این مطلب از سایت کلینیک خانه درد ما قصد داریم تا انواع روش های درمان ازگود اشلاتر در کودکان را به شما توضیح دهیم تا اطلاعات بیشتری در خصوص این آسیب به دست آورید؛ بنابراین توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.

ازگود اشلاتر چیست و چگونه ایجاد می شود؟

ضایعه ازگود شلاتر نوعی عارضه مربوط به مفاصل و از انواع مشکلات پای کودکان است که با درد، تورم و ایجاد برجستگی کوچک روی استخوان در ساق پا (درشت نی) درست زیر کاسه زانو  همراه است و ناحیه ای را که رشد استخوان در آن رخ می دهد، تحت تاثیر قرار می دهد.

در طی این آسیب فشار زیاد روی استخوان در حال رشد باعث درد و تورم می شود که این درد اغلب با فعالیت بدتر می شود و با استراحت کاهش می یابد.

علت اصلی ضایعه ازگودشلاتر کشش بیش از حد روی تاندون کشکک است. این تنش می تواند به دلیل استفاده بیش از حد از ورزش، جهش رشد، یا تراز غیر طبیعی در پاها ایجاد شود. در طول فعالیت‌های ورزشی، عضله چهار سر ران در جلوی ران کار می‌کند و تاندون کشکک را می‌کشد که به نوبه خود باعث کشیده شدن توبروزیته تیبیا می‌شود.

 اگر این کشش خیلی زیاد باشد یا در زمانی که استخوان در حال رشد است به طور مکرر اتفاق بیفتد، می تواند ناحیه رشد استخوان درشت نی را بکشد. در طول جهش رشد، تاندون ممکن است نتواند سرعت رشد استخوان را در ساق پای شما حفظ کند و ممکن است خیلی کوتاه شود. برای تراز غیرطبیعی، کودکانی که زانوهای کوبشی یا کف پای صاف دارند، زاویه تشکیل شده بین عضله چهارسر ران و تاندون کشکک را تغییر می دهند. این زاویه کشش بیشتری را روی صفحه رشد توبروزیته تیبیا وارد می کند و در نهایت برای درمان باید نزد فوق تخصص زانو مراجعه نمایید.

افراد مستعد به بیماری ازگود اشلاتر

معمولا این عارضه در میان کودکانی دیده می شود که فعالیت های بدنی و ورزشی زیادی دارند، این فعالیت ها عموما شامل دویدن، پریدن یا چرخیدن هستند. ورزش هایی که بیشترین خطر را برای این آسیب دارند شامل:

• بسکتبال
• والیبال
• فوتبال
• دوی مسافت
• ژیمناستیک
• اسکیت نمایشی

بنابراین مهم است که این دسته از افراد، نسبت به راه های پیشگیری و جلوگیری از این آسیب دقت داشته باشند و وضعیت بدنی خود را در حالتی قرار ندهند که در معرض این آُسیب باشند.

همچنین بخوانید: درد زانو در کودکان و درمان آن

علائم بیماری ازگود شلاتر

اما چگونه متوجه می شوید که کودک شما به بیماری ازگود شلاتر مبتلا شده است؟ علائم و نشانه های بیماری این بیماری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شکایت از درد در یک یا هر دو زانو
• یک برجستگی استخوانی قابل توجه در جلوی زانو که بین دو تا سه سانتی متر است
• درد هنگام لمس جلوی زانوها، درست زیر کاسه زانو
• درد همراه با دویدن، پریدن، چمباتمه زدن یا بعد از شرکت در هرگونه فعالیت ورزشی

دقت داشته باشید که اگر هر یک از علائم بالا را در کودک خود احساس کردید باید سریعا نسبت به درمان نزد پزشک متخصص مراجعه نمایید تا وضعیت کودک شما بدتر نشود.

درمان ازگود اشلاتر در کودکان

رایج ترین روش های درمانی که برای این آسیب وجود دارد عبارتند از:

اگرچه این بیماری باعث درد قابل توجهی در زانو می شود که می تواند شرکت کودک شما را در ورزش محدود کند، اما خوشبختانه این بیماری نسبتاً خوش خیم است. اگر به حال خود رها شود و درمان نشود، بیشتر موارد در عرض 12 تا 24 ماه از بین می روند. هدف اصلی درمان این است که به فرزندتان تسکین داده شود و راهبردهایی برای خود مدیریتی این بیماری به او داده شود تا بتواند به فعالیت های عادی روزمره خود بازگردد.

مراجعه نزد پزشک

هر زمان که کودک شما زانو درد (یا هر درد دیگری) دارد که انجام فعالیت های عادی یا تحرک او را محدود می کند باید او را نزد پزشک اطفال ببرید. انجام اشعه ایکس معمولاً تمام کاری است که برای تأیید تشخیص بیماری ازگود شلاتر انجام می شود.

ورزش یا سایر فعالیت های با شدت بالا را به طور موقت متوقف کنید، اگر فرزند شما به بیماری ازگود-شلاتر مبتلا باشد، شرکت در ورزش های با شدت بالا می تواند وضعیت او را دشوار یا  حتی دردناک باشد. استراحت چند هفته‌ای از انجام فعالیت های شدید می‌تواند به زانوهای کودک شما استراحت بدهد.

به فیزیوتراپیست مراجعه کنید

در حالی که هیچ درمانی برای بیماری ازگود-شلاتر وجود ندارد، چند جلسه با فیزیوتراپیست می تواند به کودک شما کمک کند تا کنترلی بر روی بیماری انجام شود. در این جلسات می توان انعطاف ‌پذیری، قدرت و تعادل کودک شما ارزیابی شود و یک برنامه ورزشی فردی برای کودک شما تجویز شود.

درمان های خانگی

روش‌های درمان خانگی مانند گرما یا یخ ممکن است به کاهش موقت درد ناشی از بیماری ازگود-شلاتر کمک کند، اما این درمان‌ ها واقعاً ضروری نیستند. بهترین درمان برای این عارضه این است که در ابتدا نزد پزشک متخصص مراجعه نمایید

نگران برجستگی استخوانی نباشید، یک توده استخوانی کوچک که معمولاً چند سانتی متر است زیر کاسه زانو ظاهر می شود. که معمولا دائمی است و هیچ محدودیت عملکردی قابل توجهی در فرزند شما ایجاد نمی کند.

جراحی ازگود اشلاتر

بیمار گاهی حتی پس از متوقف شدن رشد نیز از درد زیر زانو رنج می‌برد. علت استمرار درد این است که هنگام جایگزینی غضروف یا استخوان زانو قطعه‌ای استخوان باقی می‌ماند. این تکه استخوان اضافه که در پی‌آمد بیماری ازگود اشلاتر بهبود نیافته در تاندون کشکک زانو باقی می‌ماند، عضله را تحریک می‌کند. جراحی ازگود اشلاتر معمولاً فقط بر روی بزرگسالان انجام می‌شود، چون بیماری کودکان معمولاً خود به خود بهبود می‌یابد و جراحی ممکن است به صفحه رشد آسیب بزند. تکه استخوان اضافه تحریک کننده تاندون در عمل جراحی درآورده می‌شود. زانو پس از بیرون آوردن استخوان عملکرد طبیعی خود را بازمی‌یابد و درد آرام می‌شود.

این جراحی یک عمل زیبایی نیست، بنابراین اگر برآمدگی روی زانو وجود داشته باشد، برجستگی لزوماً در جراحی برداشته نمی‌شود. درد بیمار پس از جراحی تقریباً به طور کامل از بین می‌رود، میزان موفقیت عمل در تسکین بیماری و علائم آن بیش از ۹۰ درصد است.

عوارض ازگود اشلاتر

ازگود اشلاتر معمولاً عوارض بلندمدت ایجاد نمی‌کند. کودکان مبتلا به این عارضه در موارد نادر درد مزمن یا ورم مداومی را تجربه می‌کنند. با این حال مصرف مسکن‌های غیرتجویزی و قرار دادن یخ روی ناحیه دردناک معمولاً ناراحتی را تسکین می‌دهد. چنانچه استخوان و تاندون‌های زانو به خوبی التیام نیابد، انجام جراحی ضرورت می‌یابد.

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با درمان ازگود اشلاتر در کودکان و دیگر جزئیات مربوط به این عارضه آشنا کنیم، در آخر به این مورد توجه داشته باشید که باید هر زمان که کوچک ترین علائم را احساس کردید سریعا برای درمان اقدام کنید زیرا در صورت ادامه دار شدن بیماری ممکن است آسیب های جدی تر به کودک وارد شود.

امیدواریم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد، در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در بخش نظرات برای ما بیان کنید.